Aan het einde van de vakantie moeten er bij thuiskomst stapels van mijn bureau worden weggewerkt. Geboorte- en overlijdensberichten, huwelijksaankondigingen, uitnodigingen, verzoeken, rekeningen. Een mix van blijheid, verdriet en sores wacht op antwoord. Je moet er even voor gaan zitten. Met nieuwe energie probeer ik de stapels snel kwijt te raken. Na de vakantie heb ik altijd wel een zekere opruimwoede. Kleding, schoenen, keukenkasten krijgen een beurt. Een mens bewaart toch veel te veel! Oude schoenen en kleding die ik al jaren niet meer heb gedragen. Blikjes en potjes ver over de datum heen. Intussen ruimt het lekker op, krijg ik weer overzicht en komt er plek voor een nieuw seizoen.
Iedereen is ook weer aan het gewone werk. Kinderen brengen onze kleinkinderen weer naar school. Vrij snel is alles weer bij het oude. Eigenlijk is dat best fijn. Af en toe brandt de open haard al, maar zo lang mogelijk samen eten in een tot laat zonovergoten bloementuin is niet te versmaden. September vind ik eigenlijk de heerlijkste maand. Aangename rust die door gezeefd buitenlicht loom op je neerdaalt.
Mijn uitgeefster heeft allerlei plannen voor evenementen volgend jaar. Een jubileumtentoonstelling, interviews, een eigen stand op de Margriet Winterfair. Soms moet ik wel diep ademhalen. Oma is 68 en wil eigenlijk het liefste alleen maar schilderen, zoals deze maand een paars bloeiende artisjok. Ik heb hem gekregen van een vriendin uit haar tuin. Het waren de laatste, maar dit weekend vond ik met onze jongste kleindochter er gelukkig ook nog een paar op de Leidse markt. Samen daar naar de kaas-, fruit- en notenboer. Vis bij Klaas. Met al die lekkere spullen in de kinderwagen naar een terrasje. Waarom moet ik toch soms zo ver weg op vakantie ? Het ultieme uit-gevoel ligt hier om de hoek. Man-met-kleinkind en een biertje in het zonnetje onder handbereik– dat Leidse terras op de markt zou elke vakantiefolder opfleuren! En ik heb mijn opgeruimde ordners uit het zicht naar zolder laten verdwijnen. Mijn man is zijn vakantiegevoel nu al kwijt bij de gedachte dat ik hem volgend jaar vraag daar boven opruiming te gaan houden. Maar nu even niet.
